ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما

ادراکات، دست کم ادراکات خیالی، تبادراتی است از اشیاء، امور و نظایر آن به ذهن.

اموری که با قرار گرفتن در مرکز اندیشه و خیال، در پیرامون خود مجاور و مقارن با دیگر پدیده‌هاست.

مجاورات و مقارناتی که به حکم حواس تقویت می‌شوند و احساسات را برمی‌انگیزانند. بی‌‌آنکه نیازمند آن باشند. چه، گاه شاهد اموری هستیم بی‌آنکه مابه‌ازایی در خارج داشته باشند صرفاً به حکم تخیل یا تعقل معنا یافته و موجودیت می‌یابند. بی‌آنکه برای وجود نیازی به حواس داشته باشند.

. . .

به قول معروف "بگذریم".

. . .

به خود می‌نگرم و ذهنم را می‌کاوم.

بیش از هر چیز ترا می‌یابم. و در اندیشۀ تو، نخستین چیزی که به ذهن متبادر می‌شود صلوات بر محمّد است و آل محمّد.

در آغازِ راهی که نیت کرده بودم با هر یاد تو صلواتی نثار تو، خود و هستی کنم این صلوات بر محمد و آل محمد بود که مجاور نام و یادت بود. اما امروز با هرصلواتی که به گوش می‌رسد نام و یاد تو به ذهن متبادر می‌شود.

دیگر تشخیص این که "تو" مقارن و مجاورِ نامِ بهترین بندگان خدایی یا این که نام و یادِ بهترین بندگان خدا یاد آور نام "تو" برایم چندان ساده نیست. معاذ الله

 العیاذ بالله

نمی‌دانم که شطح است یا حقیقت. لیک می‌دانم که واقعیت است برای من. رخداد و اتفاقی انکارناپذیر.

بی‌گمان در ذهنم مقارنه‌ای رخ داده میان نام و یاد تو با یاد نام خوب‌ترین بندگاه خدا.

یا زهرای مرضیه!

پناه می‌برم به خدا از شر شیطان رانده شده.

اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾

 مَلِکِ النَّاس ِ﴿٢﴾

إلَهِ النَّاسِ ﴿٣﴾

مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾

الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾

مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿٦﴾ 

سه شنبه - ۲۳ خرداد ۱۳۹۶

١٨ رمضان ١٤٣٨